คิมหันตยุทธ

*เรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลจริง สถานที่จริง หรือเหตุการณ์จริงใดๆทั้งสิ้น*

สถานะ : รอการ Rewrite
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
 

ภาคต่อของ เบญจมาศเหมันต์

 

   

.

.

 

"โลกนี้มันไม่ใช่ความจริง คุณไม่เชื่อเหรอ"

ชายร่างเล็กผู้หนึ่งเอ่ยถ้อยคำออกมาราวกับเป็นเรื่องปกติ เขาอยู่ในชุดนักโทษทางจิตเวท แขนถูกมัดไพล่หลังต่อด้วยผ้าชนิดพิเศษรอบตัวอีกทีราวกับเป็นตัวอันตราย

แต่เปล่าเลย ชายหนุ่มผู้นี้ไม่เคยแสดงถึงความคุกคามใดๆ เขาบอกว่าตนเป็นนักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่งเท่านั้น

ท่าทางเลื่อนลอยเดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวเหม่อลอยไม่ได้ทำให้นายตำรวจผู้นั่งฟังอยู่ตรงข้ามฉากกำแพงมีสีหน้าอารมณ์เปลี่ยนไปแต่อย่างใด

"ถ้าไม่ใช่ แล้วอะไรคือความจริง?"

เสียงหัวเราะคิกคักย้อนมาราวกับเยาะเย้ย นักโทษหันมาจ้องฝ่ายตรงข้ามไม่วางตา

"พวกคุณก็ดีแต่พูดแบบนี้ตอนอยากค้นหาคำตอบ ไง แล้วเจอไหมหลักฐาน"

คำตอบก็คือ ไม่พบเจอหลักฐานใดๆ

"ความจริงก็คือความจริง ที่เห็นอยู่มันไม่ใช่ความจริง คุณก็ไม่จริง!ตัวคุณ ทุกคนถูกสร้างขึ้นมาทั้งหมด! คนที่ไม่เคยมีชีวิตก็มี มันเละไปหมด!"

ชายผู้นั้นเริ่มกรีดร้องออกมาราวกับสติแตกไปแล้ว นายตำรวจถอนหายใจก่อนหันไปสั่งงานลูกน้องให้ตรวจร่างกายอีกฝ่ายให้ดี ก่อนแจ้งแพทย์มาฉีดยาระงับประสาท

"มีบางสิ่งหายไปครับ ดูเหมือนจะเป็นรอยสักลายเล็กๆลายหนึ่ง"

.
.
.
.

ถ้าหากให้เล่าถึงเรื่องราวของเธอ ผู้มีชีวิตปกติบนวันเวลาปกติ ตื่นเช้าก็ดื่มนมกับแซนด์วิชสักชิ้นสองชิ้นก่อนไปเรียน ตอนเย็นก็กลับมาบ้าน เพื่อทำการบ้าน อ่านหนังสือ เข้านอน แล้วก็เตรียมตัวไปเรียนใหม่ในรุ่งเช้า  วันเวลาเหล่านี้ช่างแสนน่าเบื่อหากต้องตื่นมาทำแบบนี้ซ้ำๆกันทุกวัน  ไร้ซึ่งสิ่งที่ตื่นเต้นเร้าใจ

เย็นวันนั้น ในวันฝนตก... เธอกำลังเดินกางร่มฮัมเพลงอยู่ริมถนนเลียบคลองชลประทานที่ขุดแยกมาจากแม่น้ำสายเล็กแห่งหนึ่ง    วันนั้นอยู่ๆลำน้ำก็กลายเป็นสีแดงอิฐ ราวกับเกิดปรากฏการณ์ประหลาดขึ้นชั่วอึดใจ   บางทีอาจจะเป็นคราบดินที่ลอยมาจากแม่น้ำ เนื่องจากเป็นฤดูน้ำหลาก  ทว่า ท่ามกลางสายน้ำสีแดงอิฐกลับปรากฏร่างชายผู้หนึ่งลอยมาตามลำน้ำช้าๆ

ชายผู้นั้นสวมชุดเกราะสีดำโบราณ มีธนูปักอยู่บนตัวเขาห้าดอก  ดอกหนึ่งบนอกซ้ายหักครึ่ง อีกดอกบนอกขวายังมีหางหักงอห้อยติดอยู่กับตัวธนู    เสียงหอบหายใจรวยรินกับการกระเพื่อมเล็กๆบนส่วนอก บ่งบอกว่าชายผู้นั้น  ยังมีชีวิตอยู่...

เขาอาจเป็นนักแสดงสมทบของละครย้อนยุคสักเรื่อง  หรือไม่เขาก็อาจเป็นคนบ้าที่เพียงแค่อยากลองแต่งกายเป็นนักรบโบราณเท่านั้น   แต่เธอควรจะทำอย่างไรดี ในเมื่อท่าทีของเขา เหมือนคนกำลังจะตาย

ตูม!

เธอเพิ่งจะเข้าใจกับตัวเองว่า... เรื่องตื่นเต้นที่เฝ้าฝันถึงนักหนา ได้เข้ามาหาตั้งแต่ตัดสินใจกระโดดน้ำลงไปช่วยเขาแล้ว... ไม่สิ... มันเริ่ม  ตั้งแต่เธอเห็นเขาลอยมากับลำน้ำต่างหาก   เพราะผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่คนในยุคนี้   เขาเป็นคนในอดีตที่หลุดมายุคปัจจุบันของจริง! 

ว่าแต่ว่า  เหตุใดเขาถึงมาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องนี้ลงตั้งแต่วันที่ 8 ตุลาคม 2557 

อ่านให้สนุกนะคะ

  ชื่อเพจ ศัพท์พเนจร

*อัพเดท- เอาส่วนตกแต่งของในตอนเนื้อเรื่องออก เพื่ออ่านในโทรศัพท์สะดวกขึ้น*